Чаго не было ў тэкстах прама, але заўсёды было побач, — гэта павага да чалавека і разуменне таго, што здзяйсняльная энергія людзей з’яўляецца самым каштоўным актывам Беларусі. Без прызнання за людзьмі права рэалізоўваць уласныя таленты і не баяцца самавольства дзяржавы беларусы калектыўна не здолеюць пабудаваць сабе тую краіну, якую яны хочуць.

Дух самастойнасці і магчымасць вырашаць праблемы і з’яўляецца галоўным маторам трансфармацыі. Новую краіну ствараюць прадпрымальныя людзі, якія не баяцца браць адказнасці. Задача дзяржавы — даць людзям праз павагу да іх упэўненасць у сабе, гарантаваць бяспеку і магчымасць самарэалізоўвацца. Гэта, у сваю чаргу, стварае інфармаваны патрыятызм грамадзян.

Дэмакратызацыя ў беларускім разуменні шмат у чым звязаная не толькі са свабодай. Дэмакратызацыя — гэта таксама перадумова дыялогаў, якія дазволяць вырашаць шматлікія праблемы. Без яе не будзе шчырай дыскусіі пра стан аховы здароўя ці якасць адукацыі. Праблема ў тым, што сённяшнія беларусы фактычна не жылі ў дэмакратыі, таму нам, напэўна, прыйдзецца выдаткаваць досыць шмат часу, каб навучыцца дыялогу.

Беларусь расчаравалася ў сённяшняй эканамічнай мадэлі, якая не ў стане прыносіць дабрабыт, неабходны беларусам. Таму будучая Беларусь — гэта краіна, якая рухаецца ў бок рынкавай эканомікі, развівае прадпрымальніцтва, стымулюе інавацыі, інвестуе ў чалавечы капітал. Умоўны «БелАЗ» закрываць не трэба, на ім трэба палепшыць кіраванне, а пасля знайсці лепшага ўладальніка, чым дзяржава.

Эмацыйна часам можна падумаць, што Беларусі трэба радыкальныя (хуткія, шырокія) эканамічныя рэформы, але фактычна беларускай эканоміцы трэба ў першую чаргу сумленныя правілы, каб беларусы, а не чыноўнікі, вырашалі, якой быць беларускай эканоміцы.

Але пры ўсёй схільнасці да лібералізму для беларусаў таксама важная роўнасць паміж людзьмі, роўнасць перад законам, роўнасць магчымасцяў паміж людзьмі з розных рэгіёнаў. Для беларусаў важна, каб у грамадстве не было прорвы паміж заможнымі і беднымі, паміж якасцю медыцынскіх ці адукацыйных паслуг, якія атрымліваюць людзі. Магчыма, што ў беларускім разуменні сацыяльнай справядлівасці ёсць нешта ад савецкай спадчыны, але беларускае грамадства сапраўды не хоча жыць у свеце розных магчымасцяў.

У тэкстах некалькі разоў усплывала ідэя тэхналагічнасці. Не толькі ў тэкстах пра лічбавізацыю ці эканоміку, але і ў матэрыялах пра медыцыну і адукацыю. Свет будзе імкліва развівацца, і важна, каб у гэтым свеце Беларусь не была дзіркай. Інавацыі - гэта не толькі наш інструмент, каб дагнаць сусветную эканоміку, але таксама магчымасць яе ў нечым перагнаць і паважаць сябе за гэта крыху больш.